συμπαρατείνω

ΜΑ

(το μέσ.) συμπαρατείνομαι

εκτείνομαι όσο και κάτι άλλο στον χώρο ή στον χρόνο (α. «διώρυχα... συμπαρατεινομένην... πάσῃ τῇ μέχρι τοῡ Τίγρητος χώρα», Ζώσ.

β. «συμπαραταθῆναι τῷ βίῳ τήν μνήμην», Βασ.)

αρχ.

παρατείνω συγχρόνως.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + παρατείνω «απλώνω, εκτείνω, επιβραδύνω»].